Volley Traveller

W sobotę rozpoczął się wyczekiwany już chyba od stycznia i jednocześnie spędzający wielu ludziom sen z oczu, turniej kwalifikacyjny do Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro 2016. Na szczęście nasi kibice po pierwszych dwóch spotkaniach mogą mieć powody do zadowolenia, ponieważ Polska wyszła z nich zwycięsko. Na otwarcie turnieju pokonaliśmy w tie breaku Kanadę i Francję!

Zgodnie z pierwotnym planem, dzisiaj na stronie miał pojawić się tekst o filmie „Drużyna”. Niemniej jednak (nieważne jak dobry jest to film), jak zawsze okazało się, że to życie pisze najciekawsze scenariusze. A już szczególnie po tym, co mogliśmy oglądać w Japonii dzisiaj, nie sposób było pozostawić ten temat nieruszonym. Dlatego też do filmu na pewno wrócimy, a tymczasem udajemy się w podróż do Tokio, i tam na spotkanie z kulturą i muskulaturą Kanady i Francji. Serdecznie zapraszam!

Przystanek Kanada 3:2 (25:18, 17:25, 25:21, 18:25, 15:9)
Pierwszy mecz nigdy nie jest łatwy. Nie do końca wiadomo, czego możemy spodziewać się zarówno po naszej drużynie, jak i po przeciwniku. Pierwszy mecz też niejako ustawia nam cały turniej – jeśli przegramy, to maleją nie tylko szansę na możliwie najlepszy ostateczny wynik w rozgrywkach, ale i pewność siebie. Dlatego wszyscy byliśmy przed tym spotkaniem nieco spięci. Kanadyjczycy też nie przyjechali do Japonii tylko po to, żeby zjeść prawdziwe sushi, więc nie zamierzali odpuścić. I tak każdy punkt trzeba było zdobywać z pełnym zaangażowaniem i koncentracją. To wszystko było widoczne w naszej grze – o solidnym przygotowaniu do turnieju świadczyły choćby ataki Bartka Kurka czy Michała Kubiaka; całkiem niezły powrót na boisko po kontuzji zaliczył również Mateusz Mika. Pierwszy set pierwszego meczu – wygrany. Druga partia rozpoczęła się źle. Na tyle źle, że na pierwszą przerwę techniczną schodziliśmy przegrywając... 1:8. Kanada dalej grała z taką samą zaciętością i skutecznością jak i w secie pierwszym, my natomiast mieliśmy spory przestój i nawet dobra zmiana, jaką dał naszej drużynie Dawid Konarski, nie była w stanie wpłynąć na pozytywny wynik w końcówce tej partii.



W trzecim secie wróciliśmy do gry. Na boisku bardzo dobrze prezentował się Bartek Kurek – który zresztą w całym meczu zdobył 21 punktów. Nareszcie do głosu doszedł na środku Mateusz Bieniek, no i w końcu przyszedł czas, żeby postawić skuteczny blok! Tę część meczu atakiem po bloku zakończył Mateusz Mika, a tablica pokazała wynik 25:21. Pierwsza połowa czwartego seta wyglądała zupełnie przyzwoicie i do pewnego momentu mogliśmy mieć nadzieję na zakończenie spotkania wynikiem 3:1 dla Polski. Niestety, w nasze szeregi znów wkradł się zastój, do tego popełniliśmy o kilka błędów za dużo, i to Kanadyjczycy opuszczali parkiet z uśmiechem na twarzy. Wszystko miało rozegrać się dopiero w tie breaku. I faktycznie się rozegrało, a nawet "wyzagrywało", bo myślę, że śmiało możemy powiedzieć, że ostatnią partię wygraliśmy właśnie dzięki znakomitej zagrywce. Zaczęło się od całej serii posłanej na stronę Kanady przez Mateusza Bieńka, potem swoją cegiełkę w tej kwestii dołożył też Bartek Kurek i Mateusz Mika. To co potrafi pokazał w tym secie nasz kapitan Michał Kubiak, który punkty zdobywał nie tylko silnym uderzeniem, ale też sprytem i techniką. Tie break zakończył się wynikiem 15:9, a my wszyscy mogliśmy głęboko odetchnąć i z dobrymi humorami rozpocząć weekend :).

Przystanek Francja 2:3  (25:22, 25:13, 29:31, 17:25, 12:15) 
Jeśli pierwszy mecz można było nazwać ciężkim i emocjonującym, to na drugie spotkanie brakuje już epitetów. Nie wiedzieć dlaczego, z Francuzami gra nam się wyjątkowo niewygodnie. Osobiście mam wrażenie, że dużo łatwiej poruszamy się po boisku, gdy po drugiej stronie siatki stoi zespół Rosji czy choćby Brazylii. Z Francją zawsze jest trudno i tak też było tym razem. Nawet bardzo trudno, bo przez pierwsze dwa sety znajdowaliśmy się w swoistej niemocy i letargu. Sytuację ratował nam swoimi atakami i serwisami Bartosz Kurek, nieźle zaprezentował się też Marcin Możdżonek, ale przypuszczam, że spora część kibiców po dwóch pierwszych setach wyłączyła swoje odbiorniki i w nienajlepszych humorach poszła celebrować niedzielę. Ich strata, bo prawdziwy mecz rozpoczął się dopiero w trzeciej partii.

fot. Kasia Kwiecień www.babeczkinawybiegu.pl

W miniony wtorek oficjalnie rozpoczął się sezon reprezentacyjny w rozgrywkach piłki siatkowej i już za chwileczkę, już za momencik, rozkręci się on na dobre. Jest to idealny moment na inaugurację kolejnego cyklu podróży na tej stronie - tym razem będą to podróże na bieżące mecze i inne siatkarskie wydarzenia. Dzisiaj udajemy się na szlak pomiędzy zakończonym właśnie w Krakowie XIV Memoriałem Huberta Jerzego Wagnera, a zbliżającym się turniejem kwalifikacyjnym do tegorocznych igrzysk olimpijskich, który odbędzie się w japońskim Tokio. Pakujemy plecaki, bierzemy lornetki - żeby wszystkiemu dobrze się przyjrzeć - i ruszamy!

fot. Kasia Kwiecień www.babeczkinawybiegu.pl

XIV Memoriał Huberta Jerzego Wagnera - Kraków

Jesteśmy świeżo po zakończonym kilka dni temu Memoriale Wagnera – turniej odbywał się w dniach od 17 do 19 maja w krakowskiej Tauron Arenie – więc jeszcze wszystkim towarzyszą emocje, pierwsze przemyślenia oraz wątpliwości, związane z tym wydarzeniem. Na wstępie należy przypomnieć, że Polska uplasowała się na trzecim miejscu, za zwycięską Bułgarią i drugą Serbią. Ostatnia pozycja przypadła w udziale Belgom. Podopieczni Płamena Konstaninowa wygrali wszystkie trzy mecze: 3:2 z Polską i Serbią oraz 3:0 z Belgią. Serbii udało się pokonać w tie breaku zarówno reprezentację Belgii, jak i zespół gospodarzy, natomiast Belgia wróciła do domu beż żadnej wygranej na swoim koncie. Nas jednak najbardziej interesuje, jak drużyna Polski radziła sobie w poszczególnych spotkaniach. Volley Traveller udał się w podróż na siatkarskie parkiety i oto co zaobserwował.

fot. Kasia Kwiecień www.babeczkinawybiegu.pl

Jeszcze kilka lat temu mało kto się tego spodziewał. A jednak – przyszedł taki czas, że zarówno ze sportowcami, jak i z innymi osobami publicznymi, możemy nawiązać nawet bezpośredni kontakt w Internecie. Dzieje się tak – w dużej mierze – dzięki mediom społecznościowym, Facebookowi, Twitterowi, Instagramowi, Snapchatowi i pewnie jeszcze kilku, o których nadal nie mam pojęcia ;). Za ich pośrednictwem mamy tak szeroki dostęp do tego wszystkiego, co dzieje się przed i po zakończeniu meczu, na jaki sami sportowcy nam pozwolą. Siatkarze również chętnie pojawiają się w mediach społecznościowych, dlatego dzisiaj udamy się w podróż w głąb Internetu!



Jeszcze kilkanaście lat temu, kiedy zainteresowanie siatkówką zaczęło powoli kwitnąć w mojej głowie, i w związku z tym chciałam dowiedzieć się czegoś więcej o poszczególnych zawodników, moje możliwości w tym względzie były bardzo ograniczone. Jedynym źródłem wiedzy były wtedy wywiady w telewizji i studiu przedmeczowym, fora internetowe i portale siatkarskie oraz te, które dotyczyły już konkretnych klubów. Potem dopiero zaczęły pojawiać się oficjalne strony siatkarzy i materiały wideo zamieszczane najpierw przez Łukasza Kadziewicza, a potem przez Krzyśka Ignaczaka. Do tych publikacji warto wracać i tak będzie się działo na tej stronie w cyklu podróży w głąb Internetu :). Dzisiaj na początku tej drogi, przedstawię Wam dwie postacie, którzy jako jedni z pierwszych siatkarzy pojawili się i zaczęli rozkręcać swoje profile na Facebooku - na którym tym razem się skoncetrujemy, chociaż Panowie równie często pojawiają na Instagramie i Snapchacie. Przed Wami Rekiny social mediów: Karol Kłos i Andrzej Wrona!

Trafiła Kosa na Kłosa... Karola Kłosa! 
Pierwszy wpis pojawił się na profilu Karola Kłosa 6 marca 2013 roku. Było to zdjęcie samego zainteresowanego, trzymającego w rękach kartkę z napisem: „TO NAPRAWDĘ JA!” :) Trudno się dziwić, bo przy takiej ilości fanpejdży i fan klubów, kibice mogą pomylić prawdziwych autorów stron z ich uzurpatorami bądź innymi administratorami. Ten pierwszy historyczny wpis polubiło 2,9 tys. osób, a swojego głosu pod nim udzieliło 190 osób. Potem z każdym dniem było już tylko lepiej, a wpisy pojawiały się niemal codziennie – częstotliwość zależy też od tego ile obowiązków, treningów, a ile wolnego czasu ma zawodnik. Nasz środkowy chętnie dzieli się informacjami z boiska i okolic, ale też uchyla nieco drzwi do swojego życia prywatnego. Na profilu nie brakuje anegdotek z codziennego życia, zdjęć (również z dalekiej młodości) czy też konwersacji smsowych z innymi siatkarzami. Karolowi nie brakuje autoironii i poczucia humoru. Na szczególną uwagę zasługuje choćby wpis z 5 kwietnia 2013 roku, który zawiera memy z głównym bohaterem strony, stworzone przez fanów na potrzeby konkursu ;). Zawodnik chętnie wchodzi też w interakcje z kibicami – mi szczególnie zapadła w pamięć prośba skierowana do jednego z profesorów o … 5-tkę na egzaminie dla jakiegoś dziewczęcia :). Ogólnie profil prowadzony jest z ogromną lekkością i poczuciem humoru, trudno się więc dziwić, że ma już 95 674 fanów, a ta liczba ciągle rośnie!



Andrzej Wrona Kracze
Przygoda Andrzeja Wrony z Facebookiem rozpoczęła się kilka dni wcześniej niż jego kolegi z i spoza boiska – bo 23 lutego 2013 roku. Fani skrzydlatego środkowego nie pozostali bierni, ponieważ – jak napisał sam Andrzej, już po 24 godzinach fan page miał już ponad 1100 polubień. I chociaż pod pierwszym postem pojawiło się zaledwie 5 komentarzy, to licznik z dnia na dzień szybował systematycznie w górę. I tak dzisiaj strona ma już 103 515 polubień i aż strach się bać jak wielki jest potencjał tej liczby do wzrostu w przyszłości! U Andrzeja także pojawiają się konkursy – w tym ten na stworzenie mema (bardzo polecam post z 10 marca 2013 roku – jest się do czego uśmiechnąć), dzieli się swoimi sympatiami muzycznymi oraz ujawnia swoje przyjacielskie relacje z przedstawicielami innych dyscyplin sportowych (Państwo Lewandowscy czy Mamem Khamidov). Szeroki uśmiech na twarzy budzi też wpis z 21 czerwca 2013 roku, kiedy to zawodnik informował swoich fanów, że Stephane Antiga będzie komentował mecz we francuskiej telewizji i jeśli powie złe słowo na naszą drużyną, to Wrona policzy się z nim w klubie! Kto by się wówczas spodziewał, że losy Antigi i polskiego zespołu tak się splotą. Warstwa graficzna tego profilu jest także bardzo barwna i zróżnicowana – autor dzieli się z kibicami zarówno zdjęciami ze swojej młodości, prywatnej teraźniejszości, jak i z treningów – wśród tej grupy zdjęć znajduje się również takie z pierwszego treningu na Stadionie Narodowym na rok przed Mistrzostwami Świata 2014! Mnie osobiście za serce chwyciły też życzenia urodzinowe dla Karola – 8 sierpnia 2013 roku – opatrzone memami i całym kalendarium światowego z tego dnia, zawierającym m.in. takie wydarzenia jak Dzień Rolników czy premiera Jelonka Bambi :). To się nazywa przyjaźń – zapewne nie tylko na łamach portalu społecznościowego! :)

Kłos vs. Wrona i inne ciekawe miejsca
W październiku 2013 roku, obaj Panowie zdecydowali się na rozpoczęcie wspólnego projektu, który w późniejszym czasie zaowocował wspólną marką, pod której logiem mieszczą się czadowe czapy, ale nie tylko! Ponadto zawodnicy prężnie działają również na innych portalach społecznościowych, takich jak Instagram, Snapchat, a Andrzej Wrona jest też aktywny na Twitterze. Na podróż w te miejsca przyjdzie jednak czas innym razem, bo tam szykuje się niemała wycieczka, a dzisiaj spacerujemy już całkiem długo. To wszystko co dziś zobaczyliśmy świadczy o tym, że można być w stałym kontakcie ze swoimi kibicami na portalach społecznościowych, i robić to bez przesadnej wylewności, ale jednocześnie z właściwym wyczuciem smaku, poczuciem humoru i polotem. A że środkowi mają to do siebie, że potrafią latać ponad siatką, to poruszanie się po meandrach social mediów jest dla nich bułką z masłem ;). My natomiast ruszymy w kolejną podróż w siatkarskie internety już wkrótce!

Dobiegł końca siatkarski sezon klubowy, którego finał wiele osób mógł rozczarować, ale za to okazał się spełnieniem marzenia trenera Stephane'a Antigi, który chciał mieć nieco bardziej wypoczętych zawodników na zgrupowaniu kadry. Niezależnie od wrażeń oraz dyskusji jakie ów finał wzbudził, zamknął on bramy rozgrywek ligowych i uchylił lekko drzwi do sezonu reprezentacyjnego. Już chyba wszyscy czują w powietrzu przedsmak emocji, które będą nam towarzyszyć podczas meczów siatkarzy w najbliższym czasie. Pierwszym turniejem w nowym sezonie, kiedy to nasi zawodnicy założą biało-czerwone stroje, będzie Memoriał Huberta Jerzego Wagnera. Dlatego dzisiaj zabieram Was w podróż w historię tego turnieju.

Myśl o stworzeniu imprezy, która byłaby świetną okazja do uczczenia pamięci o wybitnym trenerze, zakiełkowała po raz pierwszy w głowie Jerzego Mroza, przyjaciela Huberta Wagnera, bardzo niedługo po jego odejściu. Pierwszy Memoriał został rozegrany 22 sierpnia 2003 roku w Olsztynie, prawdopodobnie również dlatego, że to właśnie Olsztyn był miejscem, w którym często odbywały się zgrupowania kadry narodowej za czasów Wagnera. W Memoriale wzięły udział drużyny Holandii, Hiszpanii, Niemiec i oczywiście Polski. Wówczas zwyciężyła reprezentacja Holandii (mimo, że przegrała z naszym zespołem!), a Polska uplasowała się na drugim miejscu. W późniejszych latach, impreza zaczęła przenosić się do innych miast w celu promowania siatkówki tam, gdzie nie była jeszcze popularna.

Szczególny turniej - z punktu widzenia zarówno daty jak i obsady - miał miejsce w roku 2006, czyli 30 lat po zdobyciu przez drużynę Wagnera złota na Igrzyskach w Montrealu; a ponadto, wystąpiło w nim aż siedem drużyn narodowych. Byli to: Egipcjanie, Niemcy, Kanadyjczycy, Norwegowie, Portugalczycy, a także dwie drużyny z Polski - pierwsza i druga reprezentacja. Co najważniejsze - to właśnie naszej drużynie udało się po raz pierwszy w historii rozgrywek stanąć na najwyższym stopniu podium. Były to czwarte zawody organizowane z inicjatywy Jerzego Mroza.

fot. Agnieszka Nowak

W kolejnych latach impreza trafiła do Elbląga, Bydgoszczy, nawet częściowo do Tallina - gdzie była połączona z eliminacjami do Mistrzostw Europy. W końcu udało się także dotrzeć do katowickiego Spodka, zwanego polską świątynią siatkówki, z czego zadowolenia nie krył sam organizator wydarzenia. Ja osobiście bardzo dobrze pamiętam wyjazd na Memoriał do Zielonej Góry, gdzie oprócz emocji sportowych, czekało na nas piękne i pełne atrakcji miasto (relacja z tego miejsca też w swoim czasie znajdzie się na tej stronie). Nie mniej ciekawie było w Płocku, ale o tym również kiedy indziej. Rok temu zawody zostały rozegrane w Toruniu, a w tym roku po raz kolejny odbędą się w Krakowie - mieście, gdzie siatkówka chyba rozgościła się już na dobre. 

Memoriał Huberta Jerzego Wagnera mimo, że jest turniejem towarzyskim, to za każdym razem jest bardzo silnie obsadzony i traktowany przez uczestników zupełnie na poważnie. Dzieje się tak zapewne dlatego, że impreza ma miejsce tuż przed ważnymi międzynarodowymi rozgrywkami i jest ostatnią okazją, żeby doszlifować konkretne elementy gry i sprawdzić formę zawodników. Poza tym, wydarzenie odbywa się już po raz czternasty i zdążyło wyrobić sobie stałe miejsce w kalendarzu siatkarskim. Natomiast Polska słynie ze znakomitych kibiców, którzy zawsze zapełniają hale aż po brzegi, oraz z perfekcyjnej organizacji imprez sportowych. Sam turniej jest też nie lada gratką dla wszystkich kibiców - bilety są dużo tańsze niż choćby na mecze Ligi Światowej, a kibice mogą oglądać na parkiecie najlepszych zawodników z całego świata. Jest to też znakomita okazja do zwiedzenia różnych pięknych polskich miast - o czym, między innymi, jest ta strona.



W tym roku - jak już wcześniej wspomniałam - Memoriał odbędzie się w krakowskiej Tauron Arenie w dniach 17-19 maja. Wezmą w nim udział reprezentacje Bułgarii, Belgii i Serbii oraz niezmiennie Polska w roli gospodarza. Będzie to jednocześnie ostatni sprawdzian formy zawodników przed turniejem eliminacyjnym do igrzysk olimpijskich w Japonii, więc emocji na pewno nie zabraknie. Chociaż zawody odbywają się w środku tygodnia, to jeśli macie taką możliwość, to warto tam pojechać, a przy okazji zwiedzić Kraków. Bilety są jeszcze dostępne, więc zakupujcie i ruszajcie, a potem podzielcie się wrażeniami. Te najciekawsze bardzo chętnie umieszczę tutaj na stronie :). 

Śledząc poczynania reprezentacji Polski bądź rozgrywki klubowe siatkarzy – ale nie tylko, kibice mają okazję odwiedzić całe mnóstwo większych lub mniejszych miast. Gwarantuję, że w każdym z nich można znaleźć obiekty i miejsca godne uwagi. Ten cykl podróży – z racji tego, że to miasto jest bardzo bliskie mojemu sercu – rozpocznę od Wrocławia.*

Przyjeżdżasz do Wrocławia na mecz po raz pierwszy. Być może jesteś kibicem, który tylko wpada na sportowe widowisko i wraca do domu. Jeśli jednak masz czas, możliwość oraz chęci, możesz wyruszyć na dłuższe zwiedzanie miasta. I w taką podróż teraz zostaniesz zabrany. Już słychać pierwszy gwizdek sędziego, więc ruszamy!

1. Rynek

Drogi kibicu, przyjechałeś do Wrocławia i wychodzisz na miasto. Możesz śmiało przywdziać swoją biało-czerwoną kreację – wiele osób tak robi, bo to buduje fajną atmosferę, ale też rodzi poczucie wspólnoty – i udać się na wrocławski rynek. Jeśli wejdziesz na niego z tej strony, o której myślę, to zobaczysz chyba najbardziej popularny obrazek rynku, ze Starym Ratuszem na pierwszym planie. Ten późnogotycki budynek powstawał aż przez 250 lata, a obecnie znajduje się tam Muzeum Sztuki Mieszczańskej, czynne od środy do soboty. Więcej szczegółów znajdziecie na ich stronie internetowej.

Z Ratusza kierujesz się w jedno z wąskich przejść na środku rynku na drugą jego stronę, a twoim oczom ukazuje się słynna szklana fontanna. Zdania na jej temat są podzielone – jednym się podoba, inni uważają, że zupełnie nie pasuje do otoczenia, ale chyba wszyscy już zdążyli się do niej przyzwyczaić.

Tuż za fontanną po prawej stronie znajdują się XV-wieczne kamieniczki, zwane Jaś i Małgosia (Jaś to ten mniejszy). Podobno wrocławianie nazwali je tak po II wojnie światowej, bo kojarzą się z dziećmi trzymającymi się za ręce. U początków swego istnienia służyły jako domy altarystów – opiekunów ołtarza w obecnym kościele św. Elżbiety i stanowiły bramę prowadzącą na cmentarz. Później Jaś został wydzierżawiony przez Eugeniusza Get-Stankiewicza, rzeźbiarza i grafika, a obecnie znajduje się tam Domek Miedziorytnika. Więcej na ten temat poczytacie w tym miejscu. Obiekt można zwiedzać od wtorku do czwartku oraz w sobotę, a wstęp jest wolny. 

2. Panorama Racławicka

9

Z Rynku dzielny kibicu możesz śmiało ruszać spacerem w kierunku słynnej Panoramy Racławickiej (oczywiście twoja dzielność musi zostać wcześniej poparta jakąś dobrą kawą lub lodami!). Malowidło o wielkości 15x114 metrów powstawało w latach 1893-1894, a wyszło spod pędzli malarzy kierowanych przez Jana Stykę i Wojciecha Kossaka. Przedstawia bitwę pod Racławicami w pełnej krasie i naprawdę robi wrażenie lepsze niż niejedno dzieło współczesnej grafiki komputerowej. Czasem trafi się do obejrzenia też interesująca wystawa czasowa. Wszystkie szczegóły można znaleźć na stronie internetowej Panoramy. 

3. ZOO i Afrykarium

I tutaj mój drogi podróżniku musisz na chwilę przystanąć i zastanowić się, czy idziesz na całość czy wolisz jednak przystopować i odpocząć na Pergoli przed wielkimi emocjami na siatkarskiej hali. Tak czy siak, wsiadasz w ten sam tramwaj na przystanku Urząd Wojewódzki – pojazd numer 10 – i wysiadasz na tym samym przystanku – Hala Stulecia, masz więc sporo czasu, żeby podjąć decyzję. Jeśli udałeś się na zwiedzanie wcześnie rano, a mecz jest koło godziny 20, to na pewno zdążysz. Jeśli boisz się, że nie zdążysz – skup się na Afrykarium, bo ZOO jest wspaniałe, ale zakładam, że już niejedno w swoim życiu widziałeś.

Decydując się na wizytę w Afrykarium, musisz być świadom, że wkraczasz na nieznane dotąd - lub znane tyko z programów telewizyjnych bardzo elegancko przedstawianych przez panią Krystynę Czubównę - najgłębsze rejony Czarnego Kontynentu. Obiekt mieści w sobie prawie 15 000 000 litrów wody, którą wynajmują obecnie mieszkańcy Morza Czerwonego, rzeki Nil czy Kanału Mozambickiego oraz wiele innych! Cena biletu i stanie w kolejce - na które niestety musisz się przygotować - zdecydowanie są warte, tego, co możesz zobaczyć, przeżyć i poczuć wchodząc do środka.  

Mimo, że gorąco robi się już od samego przekroczenia progu Afrykarium, to temperaturę znacznie podnosi także obecność dzikich zwierząt, które na co dzień zwykły spacerować sobie po dżungli. Spotkasz tam krokodyle, manaty, ptaki, ale też zwierzątka wyjątkowo płochliwe. Tutaj, drogi kibicu, radzę Ci zdjąć szalik, z którym zmierzasz na wieczorny mecz, bo w tak gorącym klimacie i w takim towarzystwie na pewno nie będzie Ci on potrzebny! Nie radzę, również zaczepiać krokodyli, chociaż legendy głoszą, że są wśród nas tacy śmiałkowie, którzy się na to porwali..

4. Hala Stulecia i Pergola

Właśnie wyszedłeś z ZOO i Afrykarium, jest godzina 18:00 i jedyne na co masz ochotę, to usiąść gdzieś, najlepiej w otoczeniu zieleni i nieco odpocząć przed pełnym emocji wieczorem. W takim razie nie musisz robić niczego więcej, jak tylko przejść na drugą stronę ulicy. Tam właśnie znajduje się Hala Stulecia - normalnie jest dostępna dla zwiedzających, ale przed wydarzeniem sportowym będzie to raczej niemożliwe - oraz Pergola wraz z Wrocławską Fontanną Multimedialną.  

Pergola, której fragment znajduje się na poniższym zdjęciu, jest budowlą o długości 640 metrów i składa się z 750 kolumn. To właśnie ta konstrukcja otacza wcześniej wspomnianą fontannę, która w wiosenne i letnie wieczory cieszy oczy odwiedzających specjalnymi pokazami multimedialnymi z muzyką w tle. Co jakiś czas przy okazji ważnych wydarzeń odbywają się tam pokazy specjalne. O szczegółach możecie przeczytać tutaj.

I tak w końcu docierasz na halę!

Po całym dniu zwiedzania i spacerów po Wrocławiu, wreszcie przychodzi czas, żeby wejść do Hali Stulecia, założyć szalik i usiąść wygodnie na swoim miejscu po to... żeby co chwilę w emocjach z niego wyskakiwać i na całe gardło kibicować Naszym!

* Kibic siatkówki powinien być usatysfakcjonowany po spędzeniu dnia w ten sposób, tym bardziej, jeśli mecz zakończy się zwycięstwem drużyny, której kibicuje. Oczywiście jest to jedna z opcji na trasę zwiedzania Wrocławia i każdy może ją modyfikować i dostosować do swoich własnych możliwości i upodobań! Ze swojej strony mogę zapewnić, że za jakiś czas przedstawię propozycje na kolejne wycieczki po tym mieście - i nie tylko. I chociaż ta strona jest o podróżach z siatkówką, to wiadomym jest, że nie tylko kibice mogą te pomysły wykorzystać :). Zachęcam do inspirowania się i modyfikowania wycieczek na swój własny, unikalny sposób. Jeśli czujesz, że lepiej poznasz miasto siedząc przez kila godzin na rynku, jedząc lody i obserwując ludzi, to wiedz, że ja również to uwielbiam i to też jest super!